Rafał Dajbor
Gdyby żył, 21 kwietnia 2018 roku skończyłby 95 lat. Był wybitnym aktorem (według niektórych teatrologów najwybitniejszym polskim aktorem XX wieku), reżyserem, pedagogiem, dyrektorem teatrów, społecznikiem, autorytetem. Był także mężem, ojcem, przyjacielem i sąsiadem. Wszystkie te aspekty życia Gustawa Holoubka wybrzmiały podczas uroczystości odsłonięcia poświęconej mu pamiątkowej tablicy.
Przy Narbutta 53 Gustaw Holoubek zamieszkał wraz z rodziną w 1981 roku i mieszkał tam do końca życia. Nic więc dziwnego, że na uroczystość przybyło wielu sąsiadów aktora, którzy aby znaleźć się pod pamiątkową tablicą mieli naprawdę blisko; tyle, co zejść schodami przed dom. Oficjalną część wydarzenia prowadziła Hanna Grudzińska z wydawnictwa „Marginesy” będącego jednym z gospodarzy uroczystości (pozostałymi byli Miasto Stołeczne Warszawa, Teatr Ateneum i żona Gustawa Holoubka, Magdalena Zawadzka). Prezydent Hanna Gronkiewicz-Waltz mówiła w swoim wystąpieniu, że czuje się dumna, iż na początku swojej pierwszej kadencji miała jeszcze okazję współpracować z Gustawem Holoubkiem jako dyrektorem stołecznego teatru. Paweł Dangel, dyrektor Teatru Ateneum, przypomniał związki Holoubka z teatrem przy Jaracza, które rozpoczęły się znacznie wcześniej niż w 1996 roku, w którym Gustaw Holoubek objął dyrekcję. Nowo wybrany szef ZASP-u Paweł Królikowski podkreślał, że Holoubek był opoką, drogowskazem i punktem odniesienia dla kilku pokoleń polskich aktorów. Wieloletni sąsiad i przyjaciel Gustawa Holoubka, Jan Miciński mówił, że aktor był wręcz wymarzonym sąsiadem – uczynnym, skromnym, skłonnym do pomocy. Magdalena Zawadzka natomiast podziękowała wszystkim przybyłym oraz tym, którzy wsparli ideę umieszczenia pamiątkowej tablicy i wspólnie z Hanną Grudzińską zaprosiła do mikrofonu tych, którzy chcieliby jeszcze coś spontanicznie od siebie powiedzieć. Kilka osób skorzystało z tej możliwości, dzięki czemu obraz Gustawa Holoubka, jako człowieka i jako artysty, stał się pełniejszy, a uroczystość, mimo oficjalnego charakteru, nabrała cech spotkania niemalże rodzinnego, przyjacielskiego.
Odsłonięcia tablicy dokonały wspólnie Hanna Gronkiewicz-Waltz i Magdalena Zawadzka.
Gustaw Holoubek urodził się w 1923 roku. Pracował w teatrach Krakowa, Katowic i Warszawy. Zagrał wiele wybitnych ról, z których w historii polskiego teatru zapisała się szczególnie rola Gustawa-Konrada w „Dziadach” w reżyserii Kazimierza Dejmka z 1968 roku. Co znamienne – choć przedstawienie to (a raczej jego zdjęcie z afisza przez cenzurę) zapoczątkowało wydarzenia marcowe, polityczno-historyczna zawierucha nie przyćmiła czysto teatralnej, artystycznej rangi i znaczenia wielkiej kreacji, jaką w „Dziadach” stworzył Holoubek. Był także, o czym niekiedy zbyt rzadko się mówi, znakomitym aktorem filmowym. Szczególnie cenili go tacy mistrzowie polskiego (i jednocześnie światowego) kina, jak Wojciech Jerzy Has i Tadeusz Konwicki. Grał także m.in. u Jerzego Kawalerowicza, Jerzego Hoffmana, Janusza Nasfetera, Sylwestra Chęcińskiego, Jana Rybkowskiego, Janusza Zaorskiego, Filipa Bajona i Władysława Pasikowskiego. Zmarł 6 marca 2008 roku w Warszawie.
