W Polsce obowiązuje kalendarz szczepień, który jest w każdym roku aktualizowany, często rozszerzany o szczepienia dla wszystkich dzieci, lub dla grup pacjentów obciążonych różnymi chorobami (np. astmą, cukrzycą, małopłytkowością, zaburzeniami odporności) czy dla wcześniaków.
Dzięki obowiązkowym szczepieniom pozbyliśmy się – lub w bardzo dużym stopniu zredukowaliśmy występowanie – ciężkich chorób zakaźnych, które nierzadko kończyły się kalectwem lub zgonem dziecka (np. polio, ospa prawdziwa, świnka, odra, gruźlica, żółtaczka zakaźna typu B). Są to choroby, które w środowiskach cywilizowanych, szczepionych populacji obecnie występują rzadko albo nie występują wcale .
Po wprowadzeniu obowiązkowych szczepień przeciw Haemophilus influenzae typu B, nie obserwujemy tak częstych zapaleń krtani, oraz uogólnionych zakażeń.
Wprowadzenie szczepień przeciwko pneumokokom, zredukowało znacznie występowanie wysiękowych zapaleń płuc u dzieci oraz posocznic.
Odraczanie szczepień lub unikanie ich, jak pokazują przykłady innych państw, doprowadziło do wzrostu zachorowań wśród dzieci na groźne choroby, czasami kończące się zejściem.
Szczepienia są posagiem, w który wyposażają rodzice swoje dzieci na przyszłe życie.
Lek. Elżbieta Milik, kierownik Przychodni dla Dzieci i Młodzieży Centralnego Szpitala Klinicznego MSW w Warszawie
